ESPASYO

(para sa kanya)

Kung mananalaytay
Ang apoy ng puso
Sa kabuoang batbat
Ng pangamba
Mapapawi kaya
Ang pagkauhaw
Ng kaluluwang ligaw?
Hindi ba’t silakbo
Ang nagtulak
Kung kaya’t sa kabila
Ng pagkapagal
Ay nagawang pumitlag
Ng damdaming
Kay tagal ng nahimlay.
Wala na ang bakas
Ng mga sugat ng kahapon.
At sa gitna ng kalituhan
Isang kidlat ang yumanig
Sa kanyang katauhan!
Tumigil ang pag-inog
Ng sandaigdigan.
At ang nawawala
Maari ng matagpuan
Panahon lamang marahil
Ang tanging kailangan.
Matatabunan na muli
ng liwanag ang karimlan.

_________________________

mula sa salamangka
ng pusong nahahalina
silakbo ang nagtulak
upang maisatitik ang nadarama

SILAKBO

Ikaw ang naghudyat
Upang mailuwal
Ang laman ng isipan.
Nang dahil sayo,
Nabuhay sa katotohanan
Ang damdaming pinag-alab
Ng mga karanasan.
Walang patumangga
Mong inudyukan ang pluma.
Kung kaya’t sa papel
Ay dumanak ang tinta.
Nailathala mo
Ang apoy ng diwa,
Pagkat ikaw
Ang dugo na nanalaytay
sa sanlibutan.
Makapangyarihan ka!